Το είχαν… βαφτίσει ως «Stadio del Sole», αλλά άλλαξε στη συνέχεια ονομασία σε «Σαν Πάολο» για να εορταστεί η παράδοση, σύμφωνα με την οποία ο Απόστολος Παύλος φέρεται να έφτασε στην Ιταλία από την περιοχή της σημερινής «Φουοριγκρότα», στα δυτικά της πόλης της Νάπολης εκεί όπου είναι χτισμένο το γήπεδο της Νάπολι.
Εγκαινιάστηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 1959, με τον αγώνα πρωταθλήματος μεταξύ της Νάπολι και της Γιουβέντους, ο οποίος έληξε 2-1 για τους «ατζούρι». Ο αρχικός σχεδιασμός περιελάμβανε μόνο ένα διάζωμα, εκείνο επί του παρόντος στο ανώτερο επίπεδο, αλλά ύστερα από συγκεκριμένα αιτήματα προστέθηκε ένα κατώτερο κάτω από το επίπεδο του δρόμου.
Ανακαινίσεις
Μερικώς εκσυγχρονισμένο για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 1980 και το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου το 1990, το γήπεδο έχει υποστεί περαιτέρω ανακαίνιση και ανάπλαση που περιελάμβανε την κατασκευή στέγης και μιας εξέδρας για τον Τύπο σε σχέδιο του μηχανικού Λουίτζι Κοράντι, επίσης την ανακαίνιση της πίστας του στίβου, τον εκσυγχρονισμό του φωτισμού και την προσαρμογή στα πρότυπα ασφαλείας που απαιτούνται από τη ΦΙΦΑ.
Χτίστηκε και ένα τρίτο διάζωμα συνδεδεμένο άμεσα με τη δομή στήριξης της στέγης, το οποίο έφερε την χωρητικότητα του γηπέδου σε 76.824 θέσεις. Το εν λόγω διάζωμα, ωστόσο, στη συνέχεια έμεινε κλειστό στους θεατές, διότι, κάθε φορά που η Νάπολι σημείωνε ένα γκολ, οι θεατές ζητωκραύγαζαν προκαλώντας δονήσεις, που, μέσα από τους πυλώνες για τη στήριξη της στέγης, διαχέονταν στο έδαφος και διακλαδίζονταν στη συνέχεια σε γειτονικά κτίρια προκαλώντας πολλά προβλήματα στους ανθρώπους που ζούσαν σε αυτά (έχουν καταγραφεί ακόμη και τραυματισμοί εντός των εν λόγω διαμερισμάτων).
Μάλιστα ο Σύμβουλος για τον Αθλητισμό της πόλης της Νάπολης, Αλφρέντο Ποντιτσέλι είχε δηλώσει επανειλημμένα ότι εξαιτίας αυτού τους αποτελέσματος, το τρίτο διάζωμα έπρεπε να αφαιρεθεί σε συνδυασμό με την στέγη. Στο τέλος της δεκαετίας του ογδόντα αναφέρθηκε επανειλημμένα η υπόθεση να ονομαστεί το γήπεδο προς τιμή του Ατίλα Σαλούστρο, ιστορικός πρωταθλητής της δεκαετίας του ’30, αλλά η ιδέα δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Στις 6 Δεκεμβρίου του 2009, με την ευκαιρία της 50ής επετείου των εγκαινίων του γηπέδου, ο πρόεδρος της Νάπολι Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις παρέδωσε πριν από την έναρξη του αγώνα Νάπολι-Μπάρι, μια φανέλα των «ατζούρι» με τον αριθμό «50» σε τρεις πρωταγωνιστές του ματς κόντρα στη Γιουβέντους, με το οποίο εγκαινιάστηκε το γήπεδο, για την ακρίβεια στον Λουίς Βινίσιο, τον Ελία Γκρέκο και τον Ντόλο Μιστόνε.
Κριτική
Το 1990 επικρίθηκαν πέρα από εκείνα εντός ακόμη και τα έργα που έγιναν έξω από το γήπεδο, όπως αυτά στην περιοχή μεταξύ του γηπέδου και της παρακείμενης Έκθεσης, «Mostra d’ Oltremare»: Επιστρώθηκε αυτή με παλιούς ξύλινους στρωτήρες από τις ράγες των τρένων, ήδη δηλαδή από μόνο του το υλικό πολύ τοξικό εξαιτίας της αρχικής του χρήσης.
Το πράγμα ήταν εξαιρετικά σοβαρό, τόσο επειδή η περιοχή ήταν πεζόδρομος, και επειδή ο κίνδυνος των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν αγνοήθηκε παντελώς από τους σχεδιαστές, οι οποίοι θεώρησαν ότι έκαναν κάτι πρωτότυπο που θα χαιρόταν εκτίμησης. Οι στρωτήρες στη συνέχεια απομακρύνθηκαν μόνο όταν άρχισαν να παραμορφώνονται λόγω των καιρικών συνθηκών, ξεκίνησαν να φουσκώνουν και ως εκ τούτου ήταν επικίνδυνο να περπατήσει κανείς εκεί.
Επιπλέον, δεν κατασκευάστηκαν υπόνομοι και κατάλληλες εγκαταστάσεις για την έκχυση των ομβρίων υδάτων: Αυτός ο τελευταίος παράγοντας ήταν που θα προκαλούσε μελλοντικά προβλήματα στην όλη εγκατάσταση του «Σαν Πάολο».
Δικαστήρια
Η όλη ιστορία μάλιστα οδήγησε και στα δικαστήρια προκειμένου να αποσαφηνιστούν οι αμφιβολίες σχετικά με την ύπαρξη ενός πολύπλοκου συστήματος απάτης και διαφθοράς. Η δίκη, η οποία ξεκίνησε το 1991, έβγαλε το συμπέρασμά της το 2006: Το Δικαστήριο της Νάπολης υπέδειξε την ύπαρξη του φαινομένου της δωροδοκίας και της διαφθοράς στο πρόσωπο πέντε από τους πολλούς κατηγορουμένους (συμπεριλαμβανομένων πολλών γνωστών πολιτικών, διοικητικών υπαλλήλων και επιχειρηματιών), όμως, δεν μπόρεσε να τους καταδικάσει εξαιτίας της παραγραφής των αδικημάτων. Οι υπόλοιποι -ενώ συμμετείχαν σε μια διαδικασία που διήρκεσε συνολικά 15 χρόνια- αθωώθηκαν.
Η νεροποντή
Η σταδιακή φθορά της δομής λόγω του χρόνου επιδεινώνεται τώρα από το συνδυασμό των ιδιαίτερα δυσμενών περιβαλλοντικών συμβάντων. Η διαδικασία της φθοράς έκανε αρκετές φορές το «Σαν Πάολο» ακατάλληλο για τη διεξαγωγή αγώνων του πρωταθλήματος. Αυτό επιβεβαιώθηκε κυρίως τον Σεπτέμβριο του 2001 μετά από μια δραματική νεροποντή, η οποία, μεταξύ άλλων, είχε ως αποτέλεσμα δύο νεκρούς και δισεκατομμύρια ζημιές σε όλη την πόλη.
Μεταξύ των δομών που επηρεάστηκαν περισσότερο ήταν και το γήπεδο και η Νάπολι αναγκάστηκε να δίνει τους εντός έδρας αγώνες της πρώτα στην πόλη Cava de’ Tirreni και στο στάδιο «Simonetta Lamberti» και μετά στο γήπεδο «Santa Colomba» στο Benevento, επιστρέφοντας εντός των γνώριμων τειχών τον Ιανουάριο του 2002.
Το πρόβλημα σχετίζεται με την ανεπάρκεια της αποχέτευσης Arena Sant’ Antonio, ενώ είναι και δομικό: το γήπεδο, βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο της Fuorigrotta και εκεί έρχονται όλα τα νερά που κατεβαίνουν από την λοφώδη περιοχή του Monte Sant’ Angelo.
Η γηπεδική σχέση μεταξύ του συλλόγου και της πόλης διέπεται από συμφωνία που υπεγράφη τον Νοέμβριο του 2005 μετά από μακρά συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο. Με τα χρόνια, πολλοί πολιτικοί έχουν την πεποίθηση του σφάλματος που έγινε με την έγκριση του ψηφίσματος. Το 2009, μετά την ανακάλυψη ενός σημαντικού ελλείμματος στα δημοτικά ταμεία, το συμβούλιο ανακοίνωσε τότε την πρόθεσή του να πωλήσει το γήπεδο.
Στην συνέχεια άρχισε, αντίθετα, να οικοδομείται η σκέψη για την κατασκευή ενός νέου γηπέδου στη Σκαμπία, κατά το πρότυπο του «Allianz Arena» στο Μόναχο, αλλά το σχέδιο απορρίφθηκε λόγω της αποτυχίας του να ανατεθεί το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου του 2012 στην Ιταλία.
Από πολλά μέρη τώρα υπήρχε παράλληλα η πίεση για την κατασκευή ενός καινούργιου σταδίου στην περιοχή Ποντιτσέλι, στα ανατολικά προάστια της πόλης. Για αυτές τις πιέσεις… σκιές έπεσαν για διαφθορά πάνω στον αντιδήμαρχο Τομάζο Σοντάνο και σε τοπικούς επιχειρηματίες.
Συμφωνία
Το καλοκαίρι του 2010, ο σύλλογος και ο δήμος της Νάπολης, μέσω του Τμήματος Αθλητισμού προχώρησαν μετά από 23 χρόνια σε μια μεγάλη ανακαίνιση, η οποία είχε να κάνει με τον χλοοτάπητα, το σύστημα άρδευσης, αποστράγγισης και απορροής ομβρίων υδάτων, αλλά και την ανάπλαση ορισμένων περιοχών του σταδίου.
Στις αρχές Φεβρουαρίου 2010, ο σύμβουλος για τον αθλητισμό της Νάπολης Αλφρέντο Ποντιτσέλι επιβεβαίωσε, ότι στην περίπτωση που η Ιταλία αναλάμβανε ως έδρα το Euro του 2016, θα γινόταν μια ριζική αναδιάρθρωση και μεταμόρφωση του γηπέδου με εκτιμώμενο κόστος στα 80 εκατομμύρια ευρώ και με εργασίες που δεν θα εμπόδιζαν την χρήση του αγωνιστικού χώρου. Η μη ανάθεση τελικώς της διοργάνωσης στους Ιταλούς άφησε τα σχέδια της Δημοτικής Αρχής στην άκρη.
Γεγονός που έγινε στη συνέχεια η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής του προέδρου Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις. Μετά από διαμάχες, διαφωνίες, ανακοινώσεις για συμφωνία και πισωγυρίσματα ως και τις πρόσφατες απειλές του ισχυρού ανδρός των «παρτενοπέι» τον περασμένο Μάρτιο ότι χωρίς γήπεδο θα πάρει την ομάδα στην Αγγλία και πίσω θα αφήσει εκείνη της Πριμαβέρα να παίζει, βγήκε… λευκός καπνός στις συζητήσεις με τον Δήμαρχο Λουίτζι Ντε Ματζίστρις. Οι δυο πλευρές βρήκαν σημείο επαφής στην ανανέωση της σύμβασης για το γήπεδο και στο πρότζεκτ καινούργιο «Σαν Πάολο» εκεί που είναι το υπάρχων, εγκαταλείποντας τα σχέδια της κατασκευής νέου σταδίου σε άλλη περιοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου